Ας μάθουμε ή ας θυμηθούμε ορισμένα πράγματα από τις Ελληνικές
Γραφές ή αν προτιμάτε από την Ελληνική Μυθολογία. Ξεχωρίζω μόνο
εκείνα τα σημεία που μοιάζουν με όσα αναφέρονται και στην Παλαιά
Διαθήκη γιατί αν διώξουμε τα περί «θεοπνευστίας» και «μυθολογίας» και τα
βάλουμε κάτω από κοινού θα αποκτήσουμε μια σαφέστερη εικόνα.
Τιτάνες
Οι Τιτάνες για πολλούς, ήταν γιοί του Ουρανού και της Γης ή της Τιταίας,
από όπου πήραν και το όνομά τους, ή γιοί των Κουρήτων και της Γης, ή παι-
διά του Τιταίου, γιου του Ουρανού. Άλλοι πάλι λένε, πως ο πρωτότοκος γιος
του Ουρανού και της Γης ονομάστηκε Τιτάνας. Για να μην σας κουράζω, έγι-
ναν τρεις τιτανομαχίες, υπήρχαν αρκετές διχογνωμίες, για το ποιός έπρεπε
να κυβερνήσει και η μοίρα των τιτάνων περιγράφεται παρακάτω:
«Οι Τιτάνες φυλακίστηκαν στα Τάρταρα από τους Ολύμπιους και έβαλαν
φύλακές τους τούς Εκατόγχειρες. Από το αίμα των Τιτάνων που χύθηκε στη
γη από τις πληγές τους, γεννήθηκαν άπειρα φίδια και άλλα διάφορα φαρ-
μακερά θηρία», όπως μας λέει ο Απολλώδορος.
«Ένας από τους Τιτάνες ήταν ο Οφίων, τον οποίο νίκησε ο Κρόνος και τον
έριξε και αυτόν στα Τάρταρα».
Εντύπωση προκαλεί μάλιστα ο Όμηρος, ο οποίος αποκαλεί Τιτάνες
όλους τους Υποταρτάριους θεούς. Γράφει σχετικά ο Παυσανίας: «Θεούς δ’
ωνόμηκεν άπαντας τους υποταρταρίους, οι Τιτήνες καλέονται».
Άλλο ένα ενδιαφέρον απόσπασμα αφορά την κόρη του Τιτάνα Κίου και
της Τιτανίδος Φοίβης, τη Λητώ, με την οποία ο Δίας έκανε τα «γνωστά» του.
Ως συνήθως έκανε και η Ήρα τα δικά της: «Την έδιωξε από τον ουρανό με
μεγάλη οργή και ανάγκασε τη Γη να της υποσχεθεί να μη δεχθεί τη Λητώ ποτέ
επάνω της. Και μάλιστα της έστειλε και τον δράκοντα Πύθωνα να την κατα-
διώκει συνεχώς.»
Οι Ολύμπιοι, στον αγώνα τους κατά των Τιτάνων είχαν ως σύμμαχό τους
τον Ήλιο. Ο Ήλιος απέκτησε φυσικά την περίοπτη θέση του, ως ανταμοιβή
για τις υπηρεσίες που τους είχε προσφέρει. (Φυσικά τον έριξαν οι μπαγά-
σηδες, αφού όταν βρισκόταν στη «δουλειά», βρήκαν την ευκαιρία και έκα-
ναν οι υπόλοιποι μεταξύ τους τη μοιρασιά του κόσμου και των τροπαίων).
Ο Ήλιος λοιπόν είχε έναν κανακάρη, το Φαέθωντα ο οποίος από μικρός
φαινόταν πως θα την κάνει κάποια μέρα τη ζημιά. Εκτός των άλλων ήταν
κολλητός με το γιό του Δία και της Ιούς τον... Έπαφο! (πες μου το φίλο σου
να σου πω ποιός είσαι). Την πρώτη του «επαφή» λοιπόν την είχε όταν παί-
ζοντας με τον παππού του τον Ωκεανό, έπεσε στη θάλασσα. Η δεύτερη
επαφή όμως που μας ενδιαφέρει και θα την παραθέσω αναλυτικά έχει με-
ρικά εντυπωσιακότατα στοιχεία.
Σύμφωνα με τον Οβίδιο λοιπόν, ο Φαέθων κατάφερε με διάφορα τερτή-
πια να αποσπάσει τον όρκο του πατέρα του, πως θα έκανε ότι του ζητούσε.
Και ζήτησε το άρμα του!
Ανέβηκε λοιπόν στο άρμα ο Φαέθων και πήρε τη συνηθισμένη διαδρομή
που έπαιρνε και ο πατέρας του. Όταν όμως προχώρησε λίγο διάστημα και
είδε την απόστασή του από τη γη, από την τρομάρα του λιποθύμησε και του
έφυγαν από τα χέρια τα χαλινάρια. Τα άλογα έτσι κατάλαβαν πως στο
άρμα δεν βρισκόταν ο Ήλιος, αφήνιασαν και άρχισαν να τρέχουν εδώ κι
εκεί, εκτός της προδιαγεγραμμένης γνωστής τους πορείας^ πότε ανέβαιναν
προς τον ουρανό, πότε κατέβαιναν προς τη Γη και πότε πήγαιναν προς τους
πόλους πηγαίνοντας πλάγια. «Όθεν κατάντησε το παν εις θόρυβον και ατα-
ξίαν ακατανόητον». Η δε γη τη μία στιγμή καιγόταν και την άλλη ψυχόταν.
Τα ψηλά βουνά καιγόντουσαν όλα, η θάλασσα έβραζε και τα ποτάμια ξε-
ράθηκαν. Ακόμα και οι θεοί τρόμαξαν, τόσο, που ζήτησαν αμέσως τη βοή-
θεια του Δία. Ο Δίας βλέποντας την καταστροφή να μεγαλώνει, κατακε-
ραύνωσε το Φαέθωντα και το σώμα του έπεσε από τον ουρανό ως κομήτης,
επειδή καιγόταν η κόμη του. Τα άλογα λύθηκαν και έφυγαν, αλλά το άρμα
του ήλιου έπεσε στη γη και συνετρίβει. Και αυτό έφερε δεύτερο μεγάλο κακό
γιατί «το παν ανήλιον και σκότος». Ο Δίας διέταξε τον Ήλιο να μαζέψει και
να ηρεμήσει τα άλογά του και να διορθώσει το άρμα του, το γρηγορότερο
δυνατόν. Επειδή όμως ο Ήλιος ήταν στεναχωρημένος από το χαμό του γιου
του, υπάκουσε μεν αλλά χωρίς μεγάλη όρεξη. Έτσι λοιπόν η Γη έμεινε
ακόμα μία μέρα χωρίς φως, μέχρι να τα τακτοποιήσει ο Ήλιος, αλλά υπήρχε
πολύ φως επειδή τα βουνά έκαιγαν σαν λαμπάδες.
ΓίγαντεςΗ Γη αγανάκτησε που τα παιδιά της οι Τιτάνες νικήθηκαν και κλείστηκαν στα
Τάρταρα και έτσι με τον Ουρανό γέννησε του Γίγαντες για να πάρει εκδίκηση.
Υπάρχει ακόμα η άποψη πως τους γέννησε με τον Τάρταρο, ενώ μία άλλη
άποψη αναφέρει πως γεννήθηκαν από το αίμα του Ουρανού… Όλοι όμως ήταν
άτρωτοι από τους θεούς και μόνο οι άνθρωποι μπορούσαν να τους σκοτώσουν!
(Σε αυτό συμφωνούν οι Απολλόδωρος και Ησίοδος). (Σας παρακαλώ, αφιε-
ρώστε λίγη ώρα για να κατανοήσετε αυτή την πληροφορία. Μόνο υπό μία συν-
θήκη μπορεί να ισχύει η δυνατότητα των ανθρώπων να «σκοτώνουν» και όχι οι
Θεοί! Βρείτε το μόνοι σας, βάλτε το μυαλό σας να δουλέψει, αν κατανοήσετε
αυτή τη συνθήκη θα ξεκαθαρίσουν τα πάντα, σχεδόν για τα πάντα!)
Το σώμα τους ήταν τεράστιο και η μορφή τους τερατώδης. Στη δύναμη
ήταν ασυναγώνιστοι, τα μαλλιά τους ήταν μαύρα και μακριά, είχαν γένια με-
γάλα και τα πόδια τους, κάτω από τους μηρούς είχαν σχήμα δράκοντα.
Έβγαζαν φωτιά από το στόμα τους και η φωνή τους ήταν τόσο βροντερή που
μόνο να την άκουγε κανείς παρέλυε.
Έτσι λοιπόν ετοιμάστηκαν για τη μάχη με τους Θεούς, πετώντας πυρα-
κτωμένα δέντρα προς τον ουρανό και πέτρες τόσο μεγάλες που πέφτοντας
στην θάλασσα γινόντουσαν νησιά, ενώ πέφτοντας στη γη δημιούργησαν
βουνά ολόκληρα που και αυτά με τη σειρά τους τα πέταγαν στον ουρανό.
Οι θεοί από την άλλη ετοιμάζονταν κι αυτοί, ήξεραν όμως πως δεν μπο-
ρούσαν να σκοτώσουν τους Γίγαντες και είχαν έρθει σε αμηχανία, αφού δεν
ήξεραν τι να κάνουν. Έκαναν συμβούλιο λοιπόν και η Αθηνά τους είπε να συμ-
μαχήσουν με τον Ηρακλή, μερικοί λένε και με το Διόνυσο, και οι θεοί συμ-
φώνησαν, αφού δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς. Όμως η Γη, είχε και αυτή
τους κατασκόπους της, έμαθε τα σχέδια των θεών και έψαξε να βρει τρόπο να
κάνει τους Γίγαντες άτρωτους. Έτσι βρέθηκε ένα φυτό σε ένα μέρος της γης,
που θα έκανε τους Γίγαντες άτρωτους και στους θνητούς, και θα πήγαινε το
πρωί να το μαζέψει. Κάτι κατάλαβε ο Δίας και έδωσε εντολή στην Ηώ, στον
Ήλιο, και στη Σελήνη να μη φωτίσουν τη γη εκείνο το πρωί, ώστε να μην μπο-
ρέσει η Γη να βρει το φυτό, κάτι όμως που έκανε «στη ζούλα» ο Δίας και το
εξαφάνισε! Παράλληλα όμως το στράτευμα των Γιγάντων είχε παραταχθεί και
ήταν έτοιμο για μάχη. Ήταν τόσο μεγάλος ο τρόμος που προκαλούσε η εμ-
φάνισή τους, που ακόμα και ο Ουρανός τρόμαξε. Έτσι ο Ήλιος οπισθοχώ-
ρησε, τα άστρα κρύφτηκαν και μάλιστα η μεγάλη άρκτος από την τρομάρα της
έπεσε στη θάλασσα!
Κάπως έτσι λοιπόν ξεκίνησε η γιγαντομαχία που είχε ως αποτέλεσμα τη
νίκη των θεών μεν, αφού πολλούς σκότωσαν, αλλά πολλοί τη γλύτωσαν και
βρίσκονται φυλακισμένοι στα βάθη της γης. Αν νομίζετε όμως πως η Γη το
έβαλε κάτω, κάνετε λάθος! Η Γη λοιπόν το «έχασε» τελείως και πλήρης αγα-
νακτήσεως γέννησε από τον Τάρταρο τον Τυφώνα. Τελικά αυτή η Γη ήταν με-
γάλη ιστορία… εμπαθής και δολοπλόκα δεν άφηνε τον κόσμο σε ησυχία!
«Η Γη λοιπόν ανέθεσε την ανατροφή του Τυφώνα στο Δράκοντα που βρι-
σκόταν τότε στους Δελφούς». Κατά άλλους όμως η ιστορία είναι διαφορετική.
Η Γη έσπειρε ζιζάνια ανάμεσα στο Δία και την Ήρα, η οποία παραπονέθηκε
στον πεθερό και πατέρα της τον Κρόνο πως δεν άντεχε πλέον το Δία. Ο Κρό-
νος λοιπόν της έδωσε δύο αυγά, που περιείχαν το σπέρμα του και της είπε να
τα θάψει στη γη και από εκεί θα γεννηθεί αυτός που θα τον εκθρονίσει και αυ-
τός ήταν ο Τυφώνας … Είχε σώμα μεικτό, ανθρώπου και θηρίου. Μέχρι τους
μηρούς ήταν ανθρωπόμορφος, πιο κάτω όμως είχε «απείρους ελιγμούς εχιδνών
ελιττομένων, συστρεφομένων και προς την κορυφήν εκτεινομένων και συριγμόν
μέγα και φοβερόν αναπεμπομένων». Το μέγεθός του ήταν μεγαλύτερο και
από βουνό και τα χέρια του σε άνοιγμα έφταναν από την ανατολή έως τη δύση
και μάλιστα από αυτά εξέρχονταν εκατό κεφάλια δράκου … Ο Τυφώνας λοι-
πόν υποκύπτοντας στις πιέσεις της Γης, ή κατ’ άλλους επειδή ήθελε να γίνει αυ-
τός ο βασιλιάς του Ολύμπου, άρχισε να πετάει πύρινες πέτρες κατά του Ου-
ρανού «ορμών και με μεγάλην βοήν και συριγμόν και πλέον πυρ και ζάλην και
τρικυμίαν εκ του στόματος αυτού». Οι θεοί τα είδαν αυτά και την έκαναν με
ελαφρά πηδηματάκια, εκτός του Δία και της Αθηνάς, αφήνοντας τον ουρανό
έρημο και αφύλακτο^ πήγαν να κρυφτούν στην Αίγυπτο και μεταμορφώθηκαν
σε διαφορετικά ζώα για να γλυτώσουν. Η μάχη μαινόταν μεταξύ Δία και Τυ-
φώνα και κάποια στιγμή έγινε σώμα με σώμα, όπου ο Τυφώνας φυσικά υπερ-
τερούσε. Έτσι λοιπόν τύλιξε το Δία με τις έχιδνες, του έκοψε τα νεύρα των χε-
ριών και των ποδιών και τον φυλάκισε στο Κωρύκιο άντρο στην Κρήτη.
Φύλακάς του ήταν η Δράκαινα Δελφύνη, μισή θηρίο και μισή… παρθένος! Εκεί
έκρυψε και τα νεύρα του Δία αφού τα τύλιξε σε δέρμα άρκτου (σκοπίμως δεν
γράφω αρκούδας... ?). Όμως ο Ερμής και ο Αιγιπάν, (γιός του Πάνα, ο
οποίος εξαστερίστηκε(!) ως ένδειξη ευγνωμοσύνης και σήμερα είναι ο αστε-
ρισμός του Αιγόκερω), κατάφεραν και έκλεψαν τα νεύρα και τα προσάρμοσαν
πάλι στο σώμα του Δία. Αυτός λοιπόν πήγε στον ουρανό και πήρε ένα άρμα που
το έσερναν φτερωτά άλογα και άρχισε μανιασμένα να καταδιώκει τον Τυφώνα
ρίχνοντάς του τεράστιο πλήθος κεραυνών. Ο Τυφώνας υποχώρησε προς τον
Καύκασο αλλά δεν μπόρεσε να κρυφτεί εκεί, αφού από τους πολλούς κεραυ-
νούς όλο το βουνό είχε ανάψει και καιγόταν σαν λαμπάδα. Έφυγε λοιπόν και
πήγε προς τη Θράκη και άρχισε να πετάει κομμάτια του βουνού στο Δία αλλά
δεν ευτύχησε. Ο Δίας τον στρίμωξε και το αίμα του Τυφώνα χύθηκε άφθονο,
εξ ου και το όνομα του βουνού Αίμος, από το πολύ αίμα του Τυφώνα. Από κει
και πέρα υπάρχουν πολλές απόψεις για την κακή τύχη του Τυφώνα πάντως πριν
τον βρουν όλες αυτές οι συμφορές είχε προφτάσει να αποκτήσει και σύζυγο την
Έχιδνα που μαζί της έκανε τη Γοργόνα, τον Κέρβερο, τη Σκύλλα, τη Χίμαιρα,
τη Σφίγγα, τη Λερναία Ύδρα καθώς και τον Εσπέριο Δράκοντα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου